Bebeklerin kafatası kemikleri beynin rahat bir biçimde büyümesi için birbirinden ayrı oluyor ve bebeğin gelişimi süresinde kapanıyor. Bazen bebeklerde bu kemiklerin erken kapanmasindan kaynaklı Kraniosinostoz denilen bir rahatsızlık ortaya çıkıyor. Kemiğin kapandığı sütura göre kendi içinde de ayrılıyor. Trigonosefali diğer bir deyişle üçgen alın bunlardan biri. Alın kismindaki kemiklerin yani metopik süturun erken kapanması sebebiyle oluşuyor. Bu da kafa büyüdükçe alın kisminda şekil bozukluğuna sebep oluyor. Şakaklar basık oluyor bunun sonucunda alnın ortasina doğru üçgen bir sivrilik oluşuyor, gözler birbirine çok yakın ve çekik oluyor. Bizim doktorumuzdan öğrendiğimize göre bu rahatsızlık daha kromozomlar birleşirkenki bir genetik hatadan kaynaklanıyor. Anne karnında kapanmaya başlıyor, o kadar erken yani. Rüyayı kucağıma ilk verdiklerinde fark ettik biz alnındaki çıkıntıyı. Çocuk doktoru ilk başta önemsemedi, doğdunda bebeklerin kafaları yamuk yumuk olabiliyor sonradan düzeli
Lidya Rüya 3 yaşında. Artık tavrı, istekleri, beklentileri olan biri. Kolay bir çocuk değil. Bizi yoruyor çoğunlukla, zorluyor, sınırlarımızı ve sinirlerimizi yokluyor. Ama bir gülüverdi mi ya da hiç beklenmedik cümlelerle derdini anlattı mı bütün o dertler uçuveriyor. Doğum öncesinde başlayan zorluklar, doğar doğmaz doktorlar, 6 aylıkken ameliyat, soğuk bir kentte, parklardan ve güneşten uzak, çoğunlukla yalnız büyümek kolay değil. Yüksek sesten korkuyor; kaydıraktan hala tedirgin kayıyor. Sosyal ve konuşkan biri yine de. Tanışmak istiyor başkalarıyla. Şarkı söylemeyi/uydurmayı, dans etmeyi seviyor. Şimdi kreş-ana okulu ve yavaşça bizden ayrılma denemeleri başlayacak. Bulunduğu ortamı yönlendiren biri olacağı belli. Dünya daha kötüye giderken o daha iyi biri olsun diye dertleniyoruz; rüzgar onu alıp götürecekse de yelkenler ellerinde olsun.